Afscheid van Thailand of in het thais 'lakorn'

Vandaag met de mountainbike het eiland verkend. Prachtige tocht door een overweldigende natuur vol palmbomen, rubberbomen, rijstvelden...


Onderweg passeer je verschillende kleine dorpjes en zie je hoe de mensen leven. Ik vraag mij steeds weer af hoe zij overleven wanneer ze geen shopje hebben of klein restaurant. Sommigen zullen waarschijlijk leven van de rubberoogst, andere dan weer van de visvangst maar anderen weet ik echt niet. Ze hangen in hun hangmat te niksen en er moet toch eten op tafel komen? Stress kennen ze hier niet behalve zij die niks hebben. Die hebben misschien dagelijkse stress om aan eten te geraken. Toen we op het einde van het eiland kwamen, zat daar een man in een houten huisje van niet meer dan 3 op 3 meter in het midden van niks. Waarschijnlijk was daar vroeger een garnalenkwekerij maar nu was het niets meer dan vergane glorie, alles stond te verkommeren. Volgens mij was die man een grote garnaal die zichzelf aan het opeten was tot er niets meer overbleef. Amai, dat was daar echt einde beschaving.

Voor de rest was de fietstocht een aanschakeling van 'hello' 'big smile' en getromp om onze aandacht te trekken. Soms kwamen ze vanachter u gereden en trompten ze om goeiedag te zeggen. Het is onwaarschijnlijk hoe vriendelijk ze hier zijn. De eerste die ik tegenkom in België die geen hello zegt of niet 'smiled' sla ik op zijn bakkes.

Als besluit van onze trip zijn we dan nog in een klein restaurantje onze laatste noodlesoep gaan eten. We hadden daar een heel mooi zicht van uit dit restootje. Vandaag geen foto's genomen maar wel veel gefilmd. Op die manier heb je een levende voorstelling van het leven hier. Ik heb zo ongeveer anderhalf uur film van deze reis: op marktjes, op fietstochten, onze bamboovlottentocht, in kleine dorpjes... Het leven zoals het is.

Morgen is het gedaan. Geen verhaaltjes meer, geen Mr. No (met korte O), geen noodle soup, gen hellos meer. Het is mooi geweest en voorbij gevlogen. Wat rest zijn foto's en mooie herinneringen. Herinneringen aan Khao San road in Bangkok, de vele Wats (tempels) die we zagen, de prachtige natuur, de supervriendelijke bevolking, het lekkere eten vooral dan met de smaken 'sweet & sour' en gerechten op basis van 'coconutmilk', herinneringen aan Ping Pong en Nop onze gidsen in Chiang Mai, herinneringen aan leuke guesthouses, leuke ontmoetingen zoals Geoff met zijn gezin uit Engeland en natuurlijk mijn vriend voor het leven Mr. No (met korte O).

We hebben natuurlijk ook wel wat gehad aan elkaar. Twee en een halve week samen op 'trott' zonder ruzie en zonder elkaar in de haren te vliegen! Nu terug naar huis! Het zal weer aanpassen worden maar we zijn toch blij terug onze familie en vrienden terug te zien.

Thailand, we zullen het missen.

Sawadee kha
 
ps: iedereen bedankt voor de reacties! Het deed deugd!