Afscheid van Thailand of in het thais 'lakorn'

Vandaag met de mountainbike het eiland verkend. Prachtige tocht door een overweldigende natuur vol palmbomen, rubberbomen, rijstvelden...


Onderweg passeer je verschillende kleine dorpjes en zie je hoe de mensen leven. Ik vraag mij steeds weer af hoe zij overleven wanneer ze geen shopje hebben of klein restaurant. Sommigen zullen waarschijlijk leven van de rubberoogst, andere dan weer van de visvangst maar anderen weet ik echt niet. Ze hangen in hun hangmat te niksen en er moet toch eten op tafel komen? Stress kennen ze hier niet behalve zij die niks hebben. Die hebben misschien dagelijkse stress om aan eten te geraken. Toen we op het einde van het eiland kwamen, zat daar een man in een houten huisje van niet meer dan 3 op 3 meter in het midden van niks. Waarschijnlijk was daar vroeger een garnalenkwekerij maar nu was het niets meer dan vergane glorie, alles stond te verkommeren. Volgens mij was die man een grote garnaal die zichzelf aan het opeten was tot er niets meer overbleef. Amai, dat was daar echt einde beschaving.

Voor de rest was de fietstocht een aanschakeling van 'hello' 'big smile' en getromp om onze aandacht te trekken. Soms kwamen ze vanachter u gereden en trompten ze om goeiedag te zeggen. Het is onwaarschijnlijk hoe vriendelijk ze hier zijn. De eerste die ik tegenkom in België die geen hello zegt of niet 'smiled' sla ik op zijn bakkes.

Als besluit van onze trip zijn we dan nog in een klein restaurantje onze laatste noodlesoep gaan eten. We hadden daar een heel mooi zicht van uit dit restootje. Vandaag geen foto's genomen maar wel veel gefilmd. Op die manier heb je een levende voorstelling van het leven hier. Ik heb zo ongeveer anderhalf uur film van deze reis: op marktjes, op fietstochten, onze bamboovlottentocht, in kleine dorpjes... Het leven zoals het is.

Morgen is het gedaan. Geen verhaaltjes meer, geen Mr. No (met korte O), geen noodle soup, gen hellos meer. Het is mooi geweest en voorbij gevlogen. Wat rest zijn foto's en mooie herinneringen. Herinneringen aan Khao San road in Bangkok, de vele Wats (tempels) die we zagen, de prachtige natuur, de supervriendelijke bevolking, het lekkere eten vooral dan met de smaken 'sweet & sour' en gerechten op basis van 'coconutmilk', herinneringen aan Ping Pong en Nop onze gidsen in Chiang Mai, herinneringen aan leuke guesthouses, leuke ontmoetingen zoals Geoff met zijn gezin uit Engeland en natuurlijk mijn vriend voor het leven Mr. No (met korte O).

We hebben natuurlijk ook wel wat gehad aan elkaar. Twee en een halve week samen op 'trott' zonder ruzie en zonder elkaar in de haren te vliegen! Nu terug naar huis! Het zal weer aanpassen worden maar we zijn toch blij terug onze familie en vrienden terug te zien.

Thailand, we zullen het missen.

Sawadee kha
 
ps: iedereen bedankt voor de reacties! Het deed deugd!

Rondvaart met Mr. No en op schoolbezoek

Mr. No (met korte O) stond ons reeds op te wachten aan de pier deze morgen op het afgesproken uur. Waarschijnlijk had hij de ganse nacht gedacht dat die twee toeristen niet zouden opdagen maar toch gehoopt en stilletjes tot Allah (we zitten hier in islamtisch Thailand) gebeden dat ze toch zouden komen. Hij zou er immers naar zijn normen een goede stuiver aan verdienen. Mr. No, een gegeven woord is een gegeven woord en dus we stonden er deze morgen om 10.00u. Van zodra hij zag dat wij het waren begon hij al te wuiven van blijdschap. Hij straalde gewoon en hij had zijn hoedje opgezet tegen de zon. Hij bezorgde ons ook twee flippers en een duikbril zodat we konden snorkelen.

Mr. No (met korte O)

Wijle weg met een oude sloep (longtail) en Mr. No. Hij voer ons naar de verschillende omliggende karststeen-eilandjes met mooie ingebedde lagunes met de mooiste groenschakeringen. Telkens ik een foto trok, was Mr. No blij. Hij zag dat we er van genoten dus genoot hij er ook van. In zijn gebrekkig engels gaf hij ook hier en daar wat uitleg. Als er een vogel opvloog riep hij vanop zijn achterplecht 'bird bird'. Tja, wat kon hij anders roepen. Of hij riep 'beautiful' en ik riep dan hetzelfde terug. Af en toe stak ik mijn duim omhoog als teken dat ik het goed vond. Hij stak dan zijn pink in de lucht. De pink was nog zijn enige vinger aan die hand. Op de meeste plaatsen waar we aanmeerden, kwamen ook de motorjachten van de resorts die een uitstap voor hun bewoners gepland hadden. Wij meerden aan met onze oude sloep en met Mr. No. 's Middags meerden we aan op een klein strandje nadat we eerst op een plaats waar gaan snorkelen waar scholen vissen rondzwemden. Niet spectaculair maar toch enkele mooie vissen gezien. Toen we op het strandje zaten begon de lucht steeds dreigender te worden. Op een bepaald moment begon het te stortregenen en zag je in de verte niks meer. Zo regende het ongeveer een uur. Water gieten. Daar zaten we dan, wij met...Mr. No (met korte O). Hij vroeg of we kinderen hadden. 2 dochters zeiden we. Ik vroeg hem op hij er ook een had. Ja, hij had een kind maar dit was omgekomen met de Tsunami. Zijn kind (ik weet niet of het een jongen of meisje was) was slechts 13. Mr. No was alleen op deze wereld. Behalve vandaag want wij waren bij hem en Mr. No genoot ervan. Wij ook.

Maar met die enorme stortbuien was de zee ook veel woeliger geworden. De kalme golven waren heuse woeste baren geworden en wij moesten nog terug. Mr. No liep het strandje op en af om te kijken hoe die tropische stortbui evolueerde en naar waar ze ging. Uiteindelijk klaarde het op maar de golven waren niet verminderd. De terugvaart was in het begin een op een neer gaan en van links naar rechts. Eventjes dacht ik of die oude sloep het wel zou houden. Iemand die last heeft van zeeziekte zou aan dit vaartje geen goede herinneringen overgehouden hebben denk ik. Maar Mr. No stuurde zijn ouwe sloep doorheen de golven. Hij kende de zee en bracht ons veilig en wel terug. Ook Mr. No was opgelucht dat hij zijn twee vrienden voor één dag veilig thuis bracht. Hij omhelsde Annick en gaf mij de hand om op de foto te gaan. We vertrokken dan maar en wuivden hem na. Ik keek na een tijdje nog eens om en hij zwaaide nog eens. Toen we vertrokken zag ik blijdschap in zijn ogen. Leuke herinnering: wij en Mr. No (met korte O). We zijn geen vrienden voor één dag maar vrienden voor het leven, hé Mr. No.

In de late namiddag nog een wandeling gedaan in het dorp en daar een schooltje bezocht. Spijtig dat het engels zo moeilijk is want anders konden we nog meer vragen. Het was een (wel te begrijpen) lagere school en ze nodigden ons zelf uit om morgen terug te keren en te komen als alle leerlingen er waren. Maar we willen ons niet opdringen. Er zaten 86 leerlingen op de school en ze hadden een lerares engels. Alleen spijtig dat haar woordenschat even groot was als dat van haar leerlingen van 8 jaar. In een winkeltje eventjes verder op wilde ik dan nog enkele goedkope biertjes kopen maar 'islam mister' stak er een stokje voor. F...islam.

zonder uitleg

Leuke dag die we nu al lezend en schrijvend afsluiten. Straks rond een uur of zeven gaan we dan lekker eten. Maar deze dag blijft voor altijd de dag van 'wij en Mr. No (met korte O)'. De blijdschap in Mr. No zijn ogen toen we aankwamen en de blijdschap in Mr. No zijn ogen toen hij ons veilig terugbracht. 'Have a good life' zei ik tegen Mr. No toen we weggingen. Ik weet niet of hij het begrepen heeft maar ik meen het uit de grond van mijn hart. 6 vingers en vrouw en kind kwijt en toch een lach! Het ga je beter, Mr. No (met korte O)

Sawadee Kha!

Bericht 2 - Strandwandeling en ontmoeting met Mr. No

Vandaag rustig begonnen aan de dag met een lekker ontbijtje. Vandaag is het echt regenseizoen. Straalblauwe hemel met hier en daar een wolkje! Oh, I love monsoon.

een klein aandenken

Wat zitten wij hier toch goed. Bijna alle toeristen zitten op Ko Samui of Ko Samet en wij hier praktisch alleen in onze ecologisch verantwoorde resort. De stranden van Ko Samui en Ko Smaet moeten nu overvol zitten. WIj hebben zopas een strandwandeling gedaan en geen één maar dan ook geen één toerist gezien! Twee mensjes op het strand...

voorplecht van vissersboot van Mr. No

Toch was er iemand. Mr. No. Aan de pier stond hij ons blijkbaar op te wachten. Mr. No heeft aan de ene hand nog 1 vinger en aan de andere hand nog 3. Hij heeft bijna al zijn vingers verloren bij de Tsunami. Hij stelde ons een boottocht voor rond de andere kleine eilanden hier in de buurt. We spraken een prijs af en morgen als het (terug) goed weer is, gaan we met die arme drommel een ganse dag uitvaren. We mogen zelf bepalen wanneer we willen tergkeren. Prachtig toch! Alle dagen zit hij waarschijnlijk te wachten op een paar toeristen om wat te kunnen bijverdienen. Het geld geven we hem met plezier en ik ben ervan overtuigd dat dit heerlijk zal worden.

ons zwembad - sorry hé

Aangezien het regenseizoen een dagverlof heeft genomen, gaan we dit ook doen. We gaan terug wat relaxen (we hebben wel al twee en een half uur gestapt hé). Op het strand hebben we ook nog een kleine ceremonie gehouden met zaken die we gevonden hebben. Uit dank maar vooral om nooit te vergeten!

Sawadee kha!

Bericht 1 - Ko Yao Yai

Koh Yao Yai


Met een binnenvlucht waren we op anderhalf uur in Phuket! Met de trein zou je er meer dan en dag overdoen dus is de keuze snel gemaakt en met Air Asia is het ook nog vrij goedkoop. Omdat de eerste boot maar 's morgens uitvaart naar de eilanden hadden we dicht bij de luchthaven nog een hotel geboekt om de (korte) nacht door te brengen. Hier valt niks over te zeggen dus zeg ik er ook niks over behalve de conversatie met de dame die 's morgens aan de deur klopte.

Goo morni sir! Sawadee kha! you wa me to clee roe, sir?
Clee roe? I don't understand.
Yes, clee roe, mista! Clee roe
Ah, you mean to clean the room?
Yes, mista, clee roe!

I think you better clean the whole building!
Clee budi, mista? Don understa, mista.
Oh no it's ok, but please clean the room after we had breakfast. You understand?
Yes mista, clee roe ate brekfa!
Ok, see you!
Mista, wei you fom?
Eh from Belgium mem!
Oh Bejum fa away!
You go to eipo today mista?
Eipo? Where is eipo?
Eipo sir, to fla ba to county?
Oh the airport to go back to country?
Yes mista.
No no we go to small island Ko Yao Yai with the boot.
Oh island mista, vely good, ba ba mista and have a goe hojidee!
Bankunpra mem!

Tja, het engels dat ze hier soms praten is niet zo eenvoudig te verstaan omdat ze heel wat zaken weglaten zeker op het einde van woorden. Maar met veel herhalen lukt het al bij al wel.

Deze morgen hadden we dan het eerste Thaise misverstand. Ze zouden ons om 10.20u komen ophalen om ons naar de pier te voeren voor de overzet naar ons eiland. Maar ze waren veel te laat en na veel gebel kwamen ze dan uiteindelijk toch. Wij dachten natuurlijk dat we onze boot zouden missen maar dat was zonder de chauffeur gerekend. Die belde even naar de bootmaatschappij. De boot wachtte dan maar een beetje op ons en niemand die er een probleem van maakte. I love Thailand, maar wel ons eerst staan druk maken omdat ze te laat waren. Wij maken ons veel te rap druk terwijl hier alles in orde komt.

Uiteindelijk zijn we er geraakt op onze 'resort' en het mag gezegd, da is hier dik in orde.Ik heb dit nog nooit gedaan. Tja, alles moet een eerste keer zijn hé. Maar ik had het ook gedaan voor Annick omdat ik in september nog naar Madagascar ga. We hebben twee weken rondgetrokken, gezweet van al het wandelen en fietsen, een mini-trekking gedaan dus mag er op het einde wel wat meer luxe zijn. We blijven op dit eiland drie dagen dus we kunnen hier ook nog veel doen.

Maar eerst even over onze resort. Het is er niet zomaar ene. Alles is gebouwd in harmonie met de natuur. Het is gelegen aan de kustlijn maar door beplanting zie je hem praktisch niet.

De huizen zijn in beton maar al de rest is in hout en bamboo zoals het dak bijvoorbeeld. Dat is volledig uit bladeren van palmbomen gemaakt. Alle accessoires in de huisjes, restaurant,... zijn gemaakt met zaken uit de jungle. Een kapstok is bijvoorbeeld een afgevallen tak. Een aanwijzer naar bijvoorbeeld het (immense) zwembad is een doodgewone plank met tekst op. De stoelen zijn gemaakt van bamboo, de droogrekken voor handdoeken zijn gewone stokken van een boom,... kortom chapeau voor de architect die dit realiseerde. We kiezen wel voor wat afsluitende luxe maar dan wel een beetje verantwoord hé. Ik ga hier niet teveel foto's tonen of jullie worden te jaloers. Het zwembad is een pareltje dat volledig opgaat in de omgeving. Onze douche is een open douche? Dwz geen dak er boven. Als het regent kan je twee douches tergelijkertijd nemen. Een met koud en eentje met warm water. Elk detail hier is leuk en gemaakt met Thaise zin voor schoonheid.

Voor de rest hebben we eigenlijk niets maar dan ook niets gedaan vandaag behalve luieren en onthaasten aan het zwembad. Morgen doen we verdomme hetzelfde. Wat leuk is aan het zwembad is dat je uitkijkt op de zee en de karststeen rotsformaties die overal uit de zee opduiken. Het doet een beetje denken aan Halong Bay in Vietnam.

Vandaag in de late namiddag een 'monsoon' regenbui op ons dak gekregen. Amai dat was nog eens regenen. Tja, raar iets dat regenseizoen. Af en toe een bui, veel maar dan ook heel veel bewolking maar toch lichtjes verbrand op mijn buikie! Morgen onder de paraplui wat luieren denk ik. Momenteel zit ik buiten te schrijven. Het is nu 23.15 en nog steeds vrij warm. Af en toe regent het wat oude wijven op mijn dak maar zoals ik hier nu zit in deze omgeving....man man man genieten van elke minuut.

Sin, can you please bring me another beer please?
Anota bee mista? don understa
a beer, a chang beer!
Oh you wa bee mista! Ok, I com ba wi a bee mista.
Thank you, Sin!
You wekkom mista!

I love Thailand!

Verkenning omgeving Chiang Mai met de brommer

Vandaag rustig begonnen en daarna bromertje gehuurd en de omgeving van Chiang Mai verkend.  We wraen nog maar net vertrokken of we kregen een tropische regenbui over ons. Gelukkig terug niet lang en na een half uurtje konden we terug verder. Je moet natuurlijk een beetje zoeken om de stad uit te geraken en gewoon geraken aan het links rijden. Maar al bij al viel het nog mee. We zijn onmiddellijk afgeweken van de grote weg en een rondrit gedaan in het platteland van ongeveer een 70km. Eerst nog een orchideefarm bezocht en nadien op zoek geweest naar de minderheidgroepen.

Een vlinder op een bloem hé hé

Zo belandden we bij de Karen, Lu Shi Bala, Palong, Mong en de Longnecks natuurlijk. Al deze groepen leven nog steeds in hun traditionele kledij en proberen wat bij te verdienen door borduurwerk te verkopen aan de toeristen. De Longnecks dragen ongeveer 7kg aan metaal rond de nek en de benen. Lijkt mij niet zo eenvoudig en vraag mij af of ze dit wel altijd dragen.

Longneck

Het weer werd ook steeds beter al bleef de zon wel wat verdoken achter de wolken. De omgeving is werkelijk schitterend. Met wat meer zon waren de bergen nog indrukwekkender geweest maar ja...
Om 4 uur namen we dan de lunch in een klein dorpje langs de weg in een restaurant waar de gemiddelde toerist niet zou binnen gaan. Wij dus wel! Voor 100 bath (€ 2,5) aten we elk een noedelsoep, rijt met groenten en een flesje water! En lekker dat het weer was!
Voila, deze avond nemen we een binnenvlucht naar Phuket of Poepket zoals je wil. Morgenvroeg nemen we de boot naar ons kleine eiland Ko Yao Yai waren we nog drie dagen gaan genieten van het eilandleven en hopelijk nog een streepje zon! Er is daar nog van alles te beleven maar daar berichten we nog wel over!
Dada en tot in het zuiden.

Terug uit de jungle

We zijn terug in de beschaving en dat laat zich direct voelen en horen. Je komt uit de stilte en rust en je keert terug naar hectische toestanden hier in Chiang Mai, tuk tuks, taxi's, krioelende mensen, beton, veel te veel huizen,.... Help, ik wil terug!

Karen dorp (paalwoningen in hardhout)

Maar het is goed geweest. We hadden ons aangesloten bij een internationaal gezelschap: een familie engelsen met twee chinese dochters, twee engelse studenten, een iers en pools koppel en twee nederlanders die ik maar direct het verlies van de wereldbeker in de neus wreef. Kwestie van het groepsgevoel direct wat aan te wakkeren. De eerste dag moesten we redelijk wat rijden om op de plaats van vertrek te komen. Onderweg stopten we om een immense waterval te bekijken. Toen we aan onze wandeling begonnen, was het ook terug beginnen regenen zodat het regenwoud een echt regenwoud was en geen toeristenwoud waar alleen de zon schijnt. We stapten naar ons eerste dorp waar we zouden overnachten bij een minderheidsgroep namelijk de 'Karen'. Deze leven in paalwoningen midden in de jungle. Rondom het dorp zie je hun rijstvelden en andere gewassen. De woningen bestaan uit een aantal vertrekken opgetrokken in hout (hardhout). Het leven speelt zich eigenlijk af op de grond. Ze eten, ze koken en slapen op de  grond. Die keuken kan je natuurlijk niet vergelijken met die van ons maar de maaltijden die ze klaar maken zijn met veel meer liefde bereid en alles met 'vers uit de jungle'. Het toilet is eigenlijk een 'hudo' midden in het bos waar je wel moet uitkijken of er geen spinnen naast u hun gevoeg komen doen. Van zodra de lichten aangaan 's avonds komen de insekten in troepen op je af. Kleine motten, grotte motten, vliegend tuig, kruipend tuig, bijtend tuig, spinnen in alle formaten,... Dit moet je wel gewoon worden. Slapen deden we allemaal gezamelijk op een matje.

'Ping pong' onze (schitterende) gids!

's Anderendags was het in de voormiddag een lange wandeling doorheen dicht begroeide jungle met af en toe een flinke bui wel te verstaan. In de vroege namiddag kwamen we aan in ons dorp waar we nog een olifantenritje deden. Voor mij een beetje artificieel maar goed, het was goed om foto's te trekken boven het bladerdak! 's Avonds terug heel lekker eten, 'sweet and sour'. Raar dat sommigen dit niet lusten. Eten met liefde klaar gemaakt. Eigenlijk wel leuk om te zien hoor. Van zodra je in het dorp aankomt, beginnen je gidsen samen met de gastvrouw het eten klaar te maken. Ze zitten allemaal op de grond en snijden de groenten en ondertussen verhalen vertellen. Bij ons moet dit allemaal snel gaan. Hier nemen ze voor alles de tijd en het is altijd weer lekker!

Ikea-keuken bij de 'Karen'

Dag drie begon terug met een korte wandeling en dan was het tijd voor onze vlottentocht doorheen de jungle. Zo'n vlot is aan elkaar vastgemaakte bamboo waar je dan met ongeveer 8 man plaats op neemt en dan de rivier afneemt. Het had de laatste dag serieus geregend dus er zat wel wat stroming op. Met zo'n vlot is dit vrij spectaculair zeker omdat de twee bootsmannen alles besturen met elk een bambostok in de handen. Op sommige plaatsen waren er echt wel serieuze stroomversnellingen en dan is het wel eventjes goed vasthouden. Dit was echt meer dan leuk en in een spectaculaire omgeving. Je bent omgeven door de immense junglebegroeiing en hier en daar zie je een dorpje opduiken. Dit moet je gewoon doen.

Spijtig genoeg was het maar drie dagen. Voor mij mocht dit gerust veel langer duren mar voor Annick was dit de eerste keer en dan is dit ideaal. We hebben er in elk geval van genoten! Weinig geslapen, zeker ik, want meestal zat ik er laatst in en was ik er als eerste uit om samen met de gidsen wat te zitten praten bij een lekkere tas Nescafé. Op die manier kom je nog iets te weten en de mensen waarderen het als je je wat openstelt! Als je 's ochtends vroeg op bent, zie je ook zo'n dorp ontwaken en dat doen ze zoals de kippen. Van zodra het licht wordt staan ze op en koken ze hun rijst. Ochtendrijst is meestal anders dan de rijst die ze dan 's middags of 's avonds eten. Na het ontbijt samen naar de velden en gewassen. Net zoals wij doen maar dan iets minder jachtig. Wat wel opvalt is dat die mensen tijd nemen om te praten met elkaar.

Rijstvelden in de jungle (terrasbouw)

Als ze bij ons wakker worden heeft de helft een ochtendhumeur en valt er niet veel te praten. Ik ben ervan overtuigd dat ze hier intenser leven en meer genieten van wat de natuur hen te bieden heeft. Ze helpen elkaar ook veel. Wanneer de buur een probleem heeft, wordt daar met man en macht geholpen. Tja, reizen doe je om te leren maar spijtig dat er velen reizen voor de fotokes.
Toen we terug naar huis reden hebben we om drie uur lokale tijd (10 uur belgische tijd) elkaar eens aangekeken en wisten we waar we moesten aan denken op dat moment!

Aangekomen in Chiang Mai

Vanmorgen nog een laatste 'pancake mixed fruit & yoghurt' naar binnen gespeeld en dan met de bus naar Chiang Mai, de tweede grootste stad van Thailand. Chiang Mai ligt in het noorden aan de grens met Myanmar en is omgeven door de bergen. Tijdens de busrit kregen we eindelijk een paar echte 'regenseizoen regenbuien' over ons (allé over de bus). En als het regent dan regent het ook echt. Het water komt gedurende een uur met bakken uit de hemel. De busrit duurde ongeveer 6 uur. We slapen terug in het oude stadsgedeelte in een vrij comfortabel hotel met een (terug) vriendelijke eigenares Sin. We hebben onmiddellijk onze trekking besproken en we vatten deze morgen aan. We zullen samen met 5 andere nobele onbekenden 3 dagen door de jungle trekken: te voet, met de olifant en met het bamboo-vlot. 's Avonds slapen we steeds in een dorp van minderheidsgroepen zoals de Karen en de Lihsu. Dit zijn bergvolkeren die nog vrij traditioneel leven. Een drietal jaar geleden heb ik dit ook gedaan in Vietnam en dit viel heel goed mee. Deze mensen zijn heel gastvrij alleen hoop ik dat hun cultuur niet inboet door de vele toeristen die hen bezoeken. Eigenlijk denk ik dat dit wel gebeurd en probeer ik op mijn eigen manier zoveel mogelijk respect te tonen voor deze mensen.Respect betuig je door niet te opvallend te fotograferen, kledij respectvol te houden, je neus niet op te trekken als het wat minder proper is zoals bij ons... We zijn immers te gast in hun dorpen. Respect krijgen door respect te tonen! Ik hoop dat onze nobele onbekende medereizigers die zelfde ingesteldheid hebben zoniet zal dit botsen. Voor de rest hoop ik op een fijne tijd met bloedzuigers, modderpaadjes, lastige insekten, mooie zichten, leuke 'encounters of the third kind' en goed lokaal eten. Van dat laatste ben ik vast overtuigd.
Dus je zal ons drie dagen moeten missen of meer wie weet!
Wij gaan nu nog eens naar de 'Night Bazaar' op zoek naar  brol waar we niks mee kunnen doen, waar niemand iets aan heeft en die niemand nodig heeft. Waarom gaan we er dan naartoe? Omdat het leuk is brol te zoeken waar we niks mee kunnen doen, brol te zoeken waar niemand iets aan heeft en brol te zoeken die niemand nodig heeft! Thuisfront hou jullie vast! Zo tot over een drietal dagen met foto's, verslagen, verhalen van onze jungletocht!
Tijdens deze tocht zullen we (en dan vooral Annick) iemand drie dagen meedragen met ons, op onze tocht, op zijn tocht naar ik weet niet waar, in ons hart. En we zullen hem donderdag een plekje geven, een plekje alleen voor Gilles en juf Annick, een plekje dat voor altijd aan hem zal gewijd zijn!
ส่วนที่เหลือในความสงบ Gilles!
Tot donderdag!

Met de fiets doorheen het platteland

Annick heeft (begrijpelijk) niet zo goed geslapen maar toch hadden we er zin in om dit land verder te verkennen. Het weer was iets zwoeler dan gisteren maar regen? Nee, niet in dit regenseizoen. Samen met Mem, onze lokale gidse reden we eerst doorheen de stad en beochten we nog de lokale markt. Altijd zie je nieuwe dingen op dergelijke markten. Zo zagen we vandaag kikkers of padden in manden. Geen 5 maar een paar tientallen die over elkaar kropen tot er eentje werd doodgetrapt. Geen erg want anders wachtte het dier een gruwelijker lot.De mensen kochten deze beestjes om er waarschijnlijk stofpotjes van te maken.
Je kocht bijvoorbeeld een halve kilo en dan werden de beestjes er een voor een uitgehaald en in stukjes gekapt. Je zou denken ze gaan dit beestje eerst de kop afhakken om de pijn wat korter te maken, niets van. Eerst de vliezen, dan de achterpoten, de billen, de voorpoten en dan de rest van het lichaam. Smakelijk. Hiervan geen foto maar ik heb er wel een filmpje van. Ik ga dit hier niet opzetten of Gaia komt nog achter mij.

Anncik met de mooie Mem

Vandaar ging het naar het plattelnad waar ze volop bezig zijn de rijstvelden in gereedheid te brengen. Een erg arbeidsintensieve job. Indien alles goed meevalt kan men tot 4 keer oogsten per jaar maar dit jaar is het vrij droog. Overal waar je komt weer die vriendelijkheid, die lach. We kunnen er verdomme nog veel van leren.
Wij hebben echt alles maar ik denk dat zij vooral - zijn -.
Hier en daar passeer je dan weer een klein dorpje en op elke hoek van de straat staat wel een dametje met een of andere lekkernij zoals pannekoekjes met bananen overgoten met gesuikerde melk en honing. Om duimen en ...
Mem gidste ons perfect en gaf veel uitleg over van alles. Zo leer je nog iets van een land. We zijn hier nu een week maar het verveelt geen moment. Deze namiddag nog wat gefietst op ons eigen en nu wat relax op ons terras. Boekje lezen, pineapple shake...meer moet dat niet zijn. Deze avond gaan we samen met de eigenaar ons eigen potje klaarmaken. In chiang Mai gaan we waarschijnlijk ook nog een dagcursus Thai cooking volgen na onze driedaagse trektocht op zoek naar de bergvolkeren.
Morgenochtend met de eerste bus naar Chinag Mai. Terug een rit van ongeveer 6 uur.
Iedereen bedankt voor zijn reacties.
Tot morgen.