Sukhotai Unesco Werelderfgoed

Sukhotai

Het zou vandaag regenen maar niets was minder waar. Het werd een bloedhete dag vandaag. Regenseizoen maar dan een beetje anders. Toch eindigde deze mooie dag een beetje in mineur.
Met de fiets verkenden we het volledige historische park. We reden van tempel naar tempel want het zijn immers onze laatste tempels. Ook deze tempels kenmerken zich door hun typische Khmer-stijl. Heel mooi en zeker in contrast met al het groen er om heen. Hier en daar sloegen we een klein straatje in om het lokale leven gade te slaan en aan het eerste beste eetkraampje een noodle-soepje te eten. Dit kost echt geen geld en het is superlekker.
Het guesthouse waar we verblijven is ook reuze. Een prachtige tuin, lekker eten, een vriedelijke eigenaar en airco op de kamer en dit alles voor 15 euro. Morgen doen we in de vroege ochtend een fietstocht doorheen de velden op zoek naar het leven en werk van de gewone Thai. Weg van de tempels en de toeristen. We rijden tussen de rijstvelden en smalle wegen. Maar hierover morgen meer.

Het spijtige nieuws van vandaag kwam bij onze thuiskomst. Annick kreeg een bericht dat Gilles, het jongetje dat vorig jaar bij haar in de klas zat en ziek werd, gisteren was overleden. Een lijdensweg van anderhalf jaar.
Gilles was amper 9 jaar. Annick vereeuwigde vorige week nog een dakpan met opschrift (lokale traditie) voor Gilles maar Boeddha kon ook hier geen hulp meer bieden...of misschien wel door het lijden te verkorten. Soo suk ka ti Gilles.
Annick zag je graag.
Tot morgen met leuker nieuws